oKuDuĞuMuZu AnLadIk mI?

Hatırlıyor musunuz,ilkokul Türkçe kitaplarında her okuma parçasının ardından böyle bir bölüm vardı.Ne anlatmak istiyordu o parça bize,ana fikri neydi,teması neydi ??Öğretmen birer birer her soruyu cevaplandırırdı kalkan parmaklara söz vererek.
Merak ediyorum,acaba şimdi anlıyor muyuz okuduğumuzu?her anlamda okumak ama.Ordaki öykülerden yola çıkalım hayatımızın her bir anı bize bir şeyler anlatmak istemiyor mu? Her yaşadığımız şeyin bir nedeni her karşılaştığımız yeni insanın bir amacı yok mu?Okuduklarımızdan,yaşadıklarımızdan bir şeyler öğreniyor muyuz ??? Karşımızdakinin ne anlatmak istediğini anlayabiliyor muyuz?Empatiye hiç girmiyorum bile,bu bencil bireylerin oluşturduğu nesilde empati kelimesinden bile bahsedemiyorum ne yazık ki…
Herkes kendi doğrusunu yapıyor,doğru olmasa da bunu savunmaya devam ediyor.halbuki hataları kabul edip,hayata gülümsemek daha kolay değil mi?Gülerken kullandığımız kaslar somurttuğumuzda kullandığımız kaslardan çok daha fazla.neden kendimizi yoruyoruz kötü olmak için?oysa çok daha basit yaşamak.basitten kastım bayağı,adi demek değil.kolay demek hiç değil.daha basit demekten kastım yalın,sade…olduğumuz gibi.
Aynaya baktığınızda bir yabancıyla karşılaşıyor musunuz.belki de aynaya bile bakamıyorsunuz,kaçıyorsunuz ondan.somurtuk bir suratı görmek hoşunuza gitmiyor değil mi?çok basit aslında sen aynaya bakarken gülersin yansıma da sana güler.sen kızgın ifadeyle bakarsın,nefretle cevap gecikmeyecektir.
Birbirimizi anlamak öyle güç oldu ki…tutturmuşlar bir hırs,ego…çok yüksek yerlere gelebilirsiniz,çok başarılı olabilirsiniz ama dönüp arkanıza baktığınızda sevdiklerinizin enkazıyla karşılaşmamanız dileğiyle,lütfen okuduğumuzu gerçekten anlayalım ,kuru kuruya değil…